sábado, 26 de agosto de 2023

Edição nº 673

«Liturgia da Santa Missa»
Ano 12 – nº 673 – 27 de agosto de 2023

 

 13º Domingo depois de Pentecostes
Dedicação da Igreja Principal da Administração Apostólica
branco – 1a. classe.

 

Com grande solenidade consagra a santa Igreja os seus templos e todos os anos lembra aos fiéis o aniversário de sua Dedicação.

Se bem que Deus esteja presente em todo o lugar e possa espalhar as suas graças e bênçãos onde lhe aprouver, contudo, mais particularmente Ele está perto de nós e houve as nossas preces, em seu santo templo. Lembremo-nos sempre disto e tenhamos na casa de Deus um grande respeito. Lugar terrível é chamada a Igreja no Intróito da Missa, porque aí está a majestade de Deus, mas também é denominada a porta do Céu, porque nela recebemos a graça de Deus pelos Sacramentos. Aí oferecemos as nossas dádivas e as nossas orações, que sobem ao trono de Deus. Ele mesmo nos visita, como visitou Zaqueu (Evangelho), e nos comunica a plenitude de suas graças na Comunhão.


Igreja
Principal da Administração Apostólica S. João Maria Vianney em Campos dos Goytacazes/RJ

Avisos Paroquiais

 

Atenção para os horários das Santas Missas neste Domingo:

– às 7h, 9h e 19h em nossa igreja matriz;

– às 10h na Capela de Santo Antônio, em Córrego Seco;

– às 10h na Capela de São Brás, em Sesmaria;

– às 17h na Capela de Serrinha, Missa e Procissão em Honra de Santa Rosa de Lima.

Serão transmitidas, direto da nossa igreja matriz, a Santa Missa das 7h, pela Rádio Bom Jesus FM 89.3, e a Santa Missa das 9h e 19h, pelo Facebook e YouTube.

 

Redes Sociais:

 

Site – http://bomjesuscrucificado.org.br/

Facebook – https://www.facebook.com/ParoquiadoSenhorBomJesusCrucificado

(Transmissão ao Vivo – Santa Missa 7h e 19h)

YouTube –  https://www.youtube.com/c/ParoquiadoSenhorBomJesusCrucificado

 (Transmissão ao Vivo – Santa Missa 7h e 19h)

Instagram – https://instagram.com/bomjesuscrucificado?igshid=1qi1p1nq6q0j9

E–mail – bomjesuscrucificado@gmail.com

 

Intróito / TERRÍBILIS – Gênesis 28. 17; Salmo 83. 2-3;

Canto solene de entrada, o Introito como que enuncia o tema geral da Missa ou solenidade do dia.

Revelação da presença divina, a visão de Bethel arrancava a Jacó as palavras de terror e gratidão que fornecem à Missa da Dedicação um canto de entrada de majestosa beleza.

Terríbilis est locus iste: hic domus Dei est, et porta cœli: et vocábitur aula Dei. (T.P. Allelúia, allelúia). Ps. Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum! Concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini. . Glória ao Patri.

Este lugar é terrível! É a casa de Deus e a porta do Céu, e será chamado a morada de Deus. Sl. Como são amáveis os vossos tabernáculos, Senhor dos exércitos! Minha alma suspira e desfalece de saudades pelos átrios do Senhor. . Glória ao Pai.

Oração (Colecta)

Pedimos ao Senhor aquilo de que precisamos nesse dia para a nossa salvação.

Deus, qui nobis per síngulos annos huius sancti templi tui consecratiónis réparas diem, et sacris semper mystériis repræséntas incólumes: exáudi preces pópuli tui, et præsta; ut, quisquis hoc templum benefícia petitúrus ingréditur, cuncta se impetrásse lætétur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum.

Ó Deus, que em nosso favor renovais cada ano o dia da consagração deste santo templo, e nos conservais sãos e salvos para assistirmos a estes sagrados Mistérios, ouvi as preces do vosso povo, e concedei que todo aquele que entrar neste templo para implorar benefícios, se alegre por tudo quanto tiver alcançado. Por Nosso Senhor Jesus Cristo.

Epístola de São João Apóstolo 21. 2-5

Leitura ordinariamente extraída das epístolas ou cartas dos Apóstolos; daí o seu nome.

“Eis a morada de Deus no meio dos homens..." Aquilo que se há-de realizar plenamente na Jerusalém celeste, verifica-se já na Igreja, figura e antecipação neste mundo da cidade celestial.

In diébus illis: Vidi sanctam civitátem Ierúsalem novam descendéntem de cœlo a Deo, parátam sicut sponsam ornátam viro suo. Et audívi vocem magnam de throno dicéntem: Ecce tabernáculum Dei cum homínibus, et habitábit cum eis. Et ipsi pópulus eius erunt, et ipse Deus cum eis erit eórum Deus: et abstérget Deus omnem lácrimam ab óculis eórum: et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia prima abiérunt. Et dixit qui sedébat in throno: Ecce nova fácio ómnia.

Naqueles dias, 2vi a cidade santa, a nova Jerusalém, descer do céu de junto de Deus, ornada como uma esposa que se prepara para seu esposo. 3E ouvi uma voz forte, vinda do trono, que dizia: Eis o tabernáculo de Deus entre os homens. Deus habitará com eles, e eles serão o seu povo1, e Deus mesmo será com eles como seu próprio Deus. 4E Ele enxugará todas as lágrimas de seus olhos2. Não mais haverá morte, nem luta, nem queixa, nem mais dor porque as antigas tribulações passaram. 5Então, Aquele que estava assentado no trono, disse: Eis que renovo todas as coisas.

1. Ezequiel 37. 27.
2. Izaias 25. 8.

Gradual

Gradual e Aleluia, são cantos intercalares, por via de regra, tirados dos salmos e que traduzem os devotos afetos produzidos na alma pela leitura da Epístola ou sugeridos pelo Mistério do dia.

Locus iste a Deo factus est, inæstimábile sacraméntum, irreprehensíbilis est. . Deus, cui astat Angelórum chorus, exáudi preces servórum tuórum.

Este lugar foi feito por Deus; é um lugar de mistério, inestimável, isento de defeito. . Ó Deus, cercado pelo coro dos Anjos, atendei às preces de vossos servos.

Aleluia / Salmo 137. 2

Allelúia, allelúia. . Adorábo ad templum sanctum tuum: et confitébor nómini tuo. Allelúia.

Aleluia, aleluia. . Adorar-Vos-ei em vosso templo santo e glorificarei o vosso Nome. Aleluia.

Evangelho segundo São Lucas 19. 1-10

Proclamação solene da Palavra de Deus. Ponto culminante desta primeira parte da Missa, a leitura ou canto do Evangelho, é revestida da maior solenidade. O respeito para com ele, exige seja escutado de pé.

Poucas cenas evangélicas mostram melhor que esta a condescendência de Cristo. Nós procuramo-Lo, mas Ele procura-nos muito mais a nós: quer fixar em nós a sua morada e espalhar sobre todos os crentes, filhos de Abraão, graças sem conta.

In illo témpore: Ingréssus Iesus perambulábat Iéricho. Et ecce vir nómine Zachǽus: et hic princeps erat publicanórum, et ipse dives: et quærébat vidére Iesum, quis esset: et non póterat præ turba, quia statúra pusíllus erat. Et præcúrrens ascéndit in árborem sycómorum, ut vidéret eum; quia inde erat transitúrus. Et cum venísset ad locum, suspíciens Iesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachǽe, festínans descénde; quia hódie in domo tua opórtet me manére. Et festínans descéndit, et excépit illum gaudens. Et cum vidérent omnes, murmurábant, dicéntes, quod ad hóminem peccatórem divertísset. Stans autem Zachǽus, dixit ad Dóminum: Ecce dimídium bonórum meórum, Dómine, do paupéribus: et si quid áliquem defraudávi, reddo quádruplum. Ait Iesus ad eum: Quia hódie salus dómui huic facta est: eo quod et ipse fílius sit Abrahæ. Venit enim Fílius hóminis quǽrere, et salvum fácere, quod períerat.

Naquele tempo, 1entrou Jesus em Jericó, e atravessava a cidade. 2E eis que um homem chamado Zaqueu, que era chefe dos publicanos e muito rico, 3queria ver quem era Jesus, mas não o conseguia por causa da multidão, porque era pequeno de estatura. 4Correu, então, adiante e subiu a uma figueira brava para vê-Lo, pois havia de passar por ali. 5Quando Jesus chegou àquele sítio, erguendo os olhos, viu-o e disse-lhe: Zaqueu, desce depressa que hoje tenho que ficar em tua casa. 6E ele desceu apressado e acolheu-o com alegria. 7Vendo isto, todos murmuraram, dizendo que Jesus tinha ido hospedar-se em casa de um pecador. 8Entretanto, chegou-se Zaqueu ao Senhor, e disse-Lhe: Senhor, eis que dou aos pobres metade de meus bens; e se em alguma coisa defraudei alguém, restituo-lhe o quádruplo. 9Respondeu-lhe Jesus: Hoje entrou a salvação nesta casa; porque também este é filho de Abraão3. 10Pois o Filho do homem veio buscar e salvar o que se havia perdido.

3. Abraão tinha recebido, para a sua descendência, promessas de salvação.

 

CREDO... Concluímos a Ante-Missa com essa profissão de fé.

Breve compêndio das verdades cristãs e Símbolo da fé católica. Com a Igreja, afirmemo-las publicamente e renovemos a profissão de fé que fizemos no Batismo.

 

Ofertório I Crônicas 29. 17, 18

Com o Ofertório, começa a segunda parte da Missa ou Sacrifício propriamente dito.

Oração de Salomão ao oferecer a Deus o templo que acabara de edificar para sua glória; oferta do próprio povo que Deus consagrou para si.

Dómine Deus, in simplicitáte cordis mei lætus óbtuli univérsa; et pópulum tuum, qui repértus est, vidi cum ingénti gáudio: Deus Israël, custódi hanc voluntátem, allelúia.

Senhor, meu Deus, foi com simplicidade de coração e com alegria, que Vos ofereci todas as coisas; e com intenso prazer vi o vosso povo, que está aqui reunido, oferecer-Vos os seus dons. Ó Deus de Israel, conservai estas boas disposições. Aleluia.

Secreta

É a antiga «oração sobre as oblatas», ponto de ligação entre o Ofertório e o Cânon.

Annue, quǽsumus, Dómine, précibus nostris: ut, dum hæc vota præséntia réddimus, ad ætérna prǽmia, te adiuvánte, perveníre mereámur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum.

Dignai-Vos, Senhor, anuir às nossas preces, a fim de que, rendendo-Vos estes votos, mereçamos alcançar com o vosso socorro, as recompensas eternas. Por Nosso Senhor Jesus Cristo.

Communio Mateus 21. 13

Alternando com o canto dum salmo, acompanhava (e ainda hoje pode acompanhar) a comunhão dos fiéis.

Domus mea, domus oratiónis vocábitur, dicit Dóminus: in ea omnis, qui petit, áccipit: et qui quærit, invénit, et pulsánti aperiétur. (T.P. Allelúia)

Minha casa será chamada casa de oração, diz o Senhor. Todo aquele que pede, recebe; o que procura, acha; e ao que bate, abrir-se-á. (T.P. Aleluia)

Postcommunio

Súplica a Deus para que nos conceda os frutos do Sacrifício.

Deus, qui de vivis et electis lapídibus ætérnum maiestáti tuæ prǽparas habitáculum: auxiliáre pópulo tuo supplicánti; ut, quod Ecclésiæ tuæ corporálibus próficit spátiis, spirituálibus amplificétur augméntis. Per Dóminum nostrum Iesum Christum.

Ó Deus, que de pedras vivas e escolhidas, preparais uma morada eterna para vossa Majestade, auxiliai o vosso povo suplicante, a fim de que a vossa Igreja cresça em bens espirituais, assim como progride em espaço material. Por Nosso Senhor Jesus Cristo.

Homilia*

“Ecce habitaculum Dei cum hominibus”

“Eis a morada de Deus com os homens”

Hoje participamos desta solene consagração e dedicação da nossa catedral, que é a nossa igreja principal, fazendo parte da comemoração dos 20 anos da criação da nossa administração Apostólica Pessoal São João Maria Vianney pelo Santo Padre, o Papa São João Paulo II. Essa dedicação é um marco. Todos que participaram dela vão se lembrar durante muito tempo: “eu participei da consagração e dedicação da igreja principal. A consagração foi na forma tradicional.” Aqueles que participaram devem agradecer a Deus por essa grande graça.

A igreja é a imagem do templo do Céu. Na primeira leitura, extraída do apocalipse, São João diz: “Eis o santuário de Deus no céu... é a morada de Deus”. E São João exalta a sua magnificência. Aqui a igreja é a imagem do Céu, aqui nós temos a presença de Jesus, como Ele falou para Zaqueu, o publicano, quando entrou em sua casa: “eis que a salvação entrou agora nesta casa”. Jesus está aqui. É o mesmo Jesus que entrou na casa de Zaqueu, que andava ali pelas ruas da Galileia, de Jerusalém, é o mesmo Jesus que está no Céu. Ele está aqui conosco e aqui está a imagem de Nossa Senhora que nos protege. Esse templo é dedicado ao Imaculado Coração de Nossa Senhora do Rosário de Fátima. Aqui é a morada de Deus; aqui se distribuem as graças; aqui se dá o ensinamento de Nosso Senhor, a instrução religiosa; aqui se distribuem os Sacramentos, especialmente a eucaristia e a confissão; aqui nós moramos com nossos irmãos e amigos; aqui é a imagem do Céu. Por isso, nós nos sentimos tão bem na igreja; por isso, nós ornamentamos o melhor que podemos a igreja de Deus, com tudo aquilo que nós temos de melhor.

É a casa de Deus e a porta do céu: vamos nos alegrar com isso, agradecer a Deus por estarmos aqui, agradecermos pela misericórdia de Deus e da Igreja para conosco que nos concedeu a Administração Apostólica São João Maria Vianney pela qual nós podemos manter a disciplina litúrgica antiga e o rito romano antigo: as formas, o respeito, a veneração, tudo isso que nós podemos fazer em união com o Santo Padre, o papa, e, com toda a Igreja, auxiliá-lo na evangelização do mundo. Para isso foi criada a Administração Apostólica: estamos ajudando a Igreja, o Papa e os Bispos na evangelização do mundo, trazendo as pessoas para Deus, colocando-as no caminho do Céu – essa é a nossa missão. Agradeçamos a Deus, continuemos unidos aos Sacerdotes, ao Bispo, ao Santo Padre, o Papa para caminharmos com a Igreja rumo ao Céu.

No Céu, tudo isso aqui vai ser apenas uma figura. No Céu, nós vamos ficar contentes em ver a Deus, ver os Santos, Nossa Senhora, toda aquela magnificência que Deus prometeu e que nós só podemos imaginar, o que nós não sabemos como é ainda. Jesus, que veio de lá, nos disse que na casa do Pai há muitas moradas. São Paulo também, que teve a visão do Céu, disse que nem o olho humano viu, nem o ouvido ouviu, nem pode passar pela cabeça, o que Deus preparou para nós no Céu. Agradeçamos a Deus e a todos aqueles que têm colaborado com a nossa Administração Apostólica: os padres que trabalham, os fiéis, as irmãs, todo o pessoal que está junto, aqueles que são de outra diocese, mas que se beneficiam também do nosso Ministério. Agradeço a todos que têm colaborado conosco. Nossos agradecimentos, claro, ao Papa, aos Bispos, aos nossos sacerdotes e aos fiéis todos. Peçamos, pois, a Nossa Senhora, a nossa mãe, juntos nessa Missa, para que continuemos nesse caminho rumo ao Céu. Amém.

*Sem revisão do orador
Fonte: Homilia proferida por Dom Fernando Arêas Rifan aos 27 de agosto de 2022
por ocasião da Dedicação da Igreja Principal da Administração Apostólica.

Nenhum comentário:

Postar um comentário